فرآوری فلز

فرآوری فلز (فلزکاری) ، نوعی فناوری پردازش و فعالیتهای تولیدی ساخت مقالات ، قطعات و اجزا components از مواد فلزی است.

قطعات فلزی به طور گسترده ای در ماشین آلات و تجهیزات مختلف استفاده می شود. قطعات فلزی دارای پایداری ابعادی ، مقاومت و سختی ، ویژگی های مقاومت در برابر درجه حرارت بالا و پایین و هدایت هستند که اغلب برای ساخت قطعات دقیق استفاده می شود. در مقایسه با قطعات پلاستیکی ، انواع مختلفی از مواد برای قطعات فلزی وجود دارد ، مانند آلیاژ آلومینیوم ، آلیاژ مس ، آلیاژ روی ، فولاد ، آلیاژ تیتانیوم ، آلیاژ منیزیم و غیره ، با خواص مختلف. در میان آنها ، آلیاژهای فرو ، آلیاژ آلومینیوم ، آلیاژ مس و آلیاژ روی بیشترین استفاده را در محصولات صنعتی و مدنی دارند. این مواد فلزی دارای خصوصیات فیزیکی و شیمیایی مختلفی هستند ، ساختار و شکل متفاوت فناوری پردازش قطعات فلزی تفاوت زیادی دارد.

 

روشهای اصلی پردازش قطعات فلزی عبارتند از: ماشینکاری ، مهر زنی ، ریخته گری دقیق ، متالورژی پودر ، قالب تزریق فلز.

 

ماشینکاری فرآیند تغییر ابعاد کلی یا عملکرد قطعه کار از طریق نوعی تجهیزات مکانیکی است. با توجه به تفاوت در روشهای پردازش ، می توان آن را به برش و ماشینکاری فشار تقسیم کرد. مهر زنی نوعی روش پردازش فرم دهی است که از فشار و قالب برای ایجاد نیروی خارجی بر روی ورق ، نوار ، لوله و پروفیل برای تولید تغییر شکل پلاستیک یا جداسازی استفاده می کند ، تا بدین ترتیب شکل و اندازه قطعه کار (قسمت مهر زنی) بدست آید.

ریخته گری دقیق ، متالورژی پودر و قالب تزریق فلز مربوط به روند کار گرم است. آنها با حرارت دادن فلز مذاب در دمای بالا در حفره قالب تشکیل می شوند تا شکل و اندازه لازم را بدست آورند. ماشینکاری خاصی نیز وجود دارد مانند: ماشینکاری لیزر ، EDM ، ماشین اولتراسونیک ، ماشینکاری الکتروشیمیایی ، ماشین پرتو ذرات و ماشینکاری با سرعت فوق العاده بالا. تراشکاری ، فرز ، فورج ، ریخته گری ، سنگ زنی ، ماشینکاری CNC ، ماشینکاری CNC. همه آنها به ماشینکاری تعلق دارند.